De moed om te wankelen

Dit is de naam van een artikel in de een-na-laatste flow. Ik heb deze titel gekozen omdat ik de laatste paar dagen een aantal "flows" heb (her)gelezen. En die artikelen inspireren. (bijna) Allemaal.

Dit artikel bijvoorbeeld. Voor degenen die het niet hebben gelezen: het gaat over de moed om te zeggen dat je iets niet weet, iets niet hebt gelezen, niet hebt gezien, etc. Daar schijnt moed voor nodig te zijn.Ik kan het me zeker voorstellen. Alleen ik ben het niet anders gewend. Als ik iets niet weet, zeg ik dat. Je komt anders zo ongeloofwaardig over. "Ja hoor, dat weet ik wel" en vervolgens van alles zitten verzinnen en hakkelend over je woorden struikelen. Nee, dat gaat me niet gebeuren. Niet álles kan je op een hersenbloeding gooien ;^)
Ok, bekentenis, héél soms maak ik me er schuldig aan, dat ik mee wil praten en dus maar zeg dat ik dat o-zo-interessante boek heb gelezen, of die film heb gezien die inmiddels iedereen heeft gezien, maar ik nog niet. Helaas brengt dat meestal meer zorgen dan dat het je helpt.

Een ander artikel kon ik helaas niet meer terugvinden. Dat ging over je ouders. Inmiddels zal iedereen vast wel weten dat ik geen contact meer heb met mijn ouders. Ik heb daar echt verdómd goede redenen voor. Maar de laatste tijd merk ik dat ik best wel trekjes heb van beiden. Mensen zeggen dat ik qua uiterlijk veel op mijn moeder lijk en op mijn oma (van vaderskant). Absoluut geen problemen mee! Beide dames zijn knappe vrouwen (geweest). Verder heb ik gemerkt dat ik goed ben in netwerken. En dat is een kwaliteit die ik herken van mijn vader. Verder deed (en doet) ie niet veel goeds, maar dat was wel een kwaliteit van hem. En al hebben ze mij (en mijn gezin) heel veel aangedaan, ben ik hiervoor heel dankbaar. Ik ben toch het product van deze mensen, ik heb voor ze gekozen (volgens de filosofieën van Rudolf Steiner). Dus vervolgens denk ik "wat is dan de reden dat ik voor deze mensen heb gekozen?". Daar ben ik nog niet helemaal uit. Maar ben ik wel mee bezig.

Het derde artikel wat is blijven hangen ging over inspiratie. Ik grap wel eens dat ik lesgeef, omdat ik niets anders kan. Maar eigenlijk klopt dat niet. Ik kan mooi verhalen vertellen. Ik ben dus aan een boek begonnen. Geen fictie, maar gebaseerd op echte mensen. En nee, ik vertel nog niet waar het over gaat. Ik heb inmiddels alle feiten verzameld en ben nu begonnen aan het verhaal. En dat is vreselijk lastig. Als ik simpel de feiten opschrijf, gaat het niks worden, een opsomming, meer niet. Dus het moet interessant worden/blijven om te lezen. Maar hoe moet ik dat zo opschrijven dat het verhaal geloofwaardig blijft? Dilemma's.

En dan morgen....Dan begin ik aan mijn nieuwe job. En heb ik dáár de moed om te wankelen? Om te zeggen dat ik het (met een leerling) niet meer weet? Beetje voorbarig misschien, maar wel waar ik dit weekend over heb nagedacht.

De Detacheerders!!

Daar werk ik nu voor! Vandaag het contract getekend!

O, welke schooooooool.... Had ik dat nog niet verteld? De Pleysierschool in Den Haag!! Locatie Transvaal College. Het is een cluster 4 school voor voortgezet onderwijs.

Dit ben ik met mijn contract. Niet slecht he?! De 28e begin ik. Excuseer mij, zodat ik het nu even van de daken kan gaan schreeuwen! 

Als het goed is....

.....heb ik een nieuwe baan..... Niet te hard juichen.... Er is vaker iets mis gegaan op dit punt. Ik zoek dus gewoon verder, blijf solliciteren. Maar het is niet motiverend om door te zoeken als ik zicht heb op iets nieuws..... Welke baan? Dat hou ik nog even voor mezelf.... Zodra het zeker is (contracten ondertekend etc) vertel ik het. Zal je net zien dat ik hier neerzet welke school het is, gaat het hele feest niet door......
Niet slecht toch? Twee weken zoeken en dan al een andere baan?!

Zou het lukken?

Even een kleine update. Het gesprek van donderdag was leuk. Ik heb tijdens het gesprek eerlijk gezegd dat ik vrijdag ook een gesprek had, dus we hadden afgesproken dat ik zou bellen als ik het gesprek had gehad om een afspraak te maken om mee te lopen.
Toen het gesprek op vrijdag. Dat was in Den Haag. Dat was echt gewéldig! Echt heel leuk! Maandag ga ik meelopen. Verder nog een drietal afspraken bij detacheerders. Het loopt dus best goed!! Ik mag tevreden zijn. Ik zou helemaal blij/tevreden zijn, als ik een nieuwe baan zou hebben/vinden..... Maar goed, dat komt wel goed, ik heb er vertrouwen in! En dat is zeker belangrijk, vertrouwen houden.
Woensdag had ik een klein inpleurinkje.... Dus maar ziek gemeld. Ik gooi me gewoon fulltime op het solliciteren. Ik kan me leukere zaken bedenken, maar als je niet anders kan, dan maar je richten op vruchtbare zaken en niet bij de pakken neer gaan zitten. Wordt vervolgd....

Sollicitaties en andere perikelen

Goedemorgen. Straks naar m'n sollicitatiegesprek. Morgen ook een sollicitatiegesprek. Het leuke van het gesprek van morgen is dat ik al eerder was gevraagd voor die functie, maar toen werkte ik nog bij de Wijkschool en ging ik er van uit dat ik zou BLIJVEN. Het bleek anders te zijn en ik belde voor deze vacature en de mevrouw aan de telefoon zei: "We hebben je toch al eerder gebeld?" Toen ging er bij mij een lichtje branden. O ja! Ze hadden mijn c.v. op Intermediair gevonden en ze belden of ik interesse had. Helaas konden ze toen niet garanderen dat er een vaste baan in zou zitten en ik ga tenslotte niet iets opgeven voordat ik zekerheid heb over een eventueel vervolg.... Anyhooters, nu dus alsnog voor diezelfde vacature. Ik hou jullie op de hoogte!!

Als je niets anders kan

Ik grap wel eens tegen deelnemers dat ik een vak had moeten leren. Dat ik niets anders kan dan lesgeven. Maar eigenlijk is dat geen grapje.
Ooit heeft iemand gezegd als je iets kan, moet je het doen, als je iets NIET kan, moet je er les in geven.... Dat doe ik dus.

Eerste afspraak voor een gesprek!

Ok, we lopen niet op de zaken vooruit..... Maar eerlijk is eerlijk, gelijk de eerste week uitgenodigd worden voor een sollicitatiegesprek is niet slecht, toch? Donderdag 10 oktober om 10.30 moet ik er zijn. Duimen maar!!

Sollicitatie-moeheid

Ik heb een nieuwe ziekte: sollicitatiemoeheid.... Het is een hele nieuwe ziekte, maar weinig mensen lijden er aan. Helaas nu de crisis toeneemt, beginnen meer mensen er aan te lijden. De symptomen zijn vierkante ogen (van het staren naar advertenties), kramp in je ledematen (van het brieven tiepen en gebogen over je toetsenbord zitten...), geen nagels meer (afgebeten, van de zenuwen). Het is gelukkig wel te genezen.Vorig jaar had ik ook een aanval, maar zodra ik een baan had gevonden verdwenen de symptomen als sneeuw voor de zon!!

Maar het kan altijd terugkeren. En meestal is het dan nog heviger dan in het begin. Nu dus.

Nnnnnieuwe ronden, Nnnnnnieuwe kansen!!!

Nnnnnieuwe ronden, Nnnnnnieuwe kansen!!!
En weer ben ik op zoek naar werk..... Al drie jaar ben ik óf op zoek naar werk, óf net aan een nieuwe baan begonnen, en iedere keer wordt mijn tijdelijk contract niet verlengd. En iedere keer verzekert men mij dat het niet aan mijn functioneren ligt, maar aan het geld...... Altijd weer dat geld! En mijn geld dan?! Heel af en toe twijfel ik weleens, dan denk ik, ligt het ECHT niet aan mij?
Maar goed, dus weeeeeeeerrrr: Als iemand een baan weet als docent in het voortgezet onderwijs in een van de AVO-vakken, of op het MBO, kijk op mijn LinkedIn profiel
En ik ga weer dit blogje bijhouden.... In ieder geval trouwer dan voorheen....zucht....