Werk? Werk!

Nou, het is gelukt hoor! Per 1 mei ben ik in dienst van Wijkschool Feijenoord als coach. Vandaag de aanstellingsset gekregen, ingevuld en teruggestuurd. De coördinator belde me nog om te feliciteren: waarmee, vroeg ik hem. Ik was blijkbaar de snelste met terugsturen, by far! Fijn, maar wat heb ik gewonnen, vroeg ik hem. Het was waarschijnlijk gewoon een grapje, maar het was wel leuk. Ik, in dienst als coach.... Yessssssss.......

River Cottage

Ik heb een geweldig serie ontdekt: River Cottage. Dankzij mijn goede vriendin Janet, die al een tijdje op deze manier leeft. Het is een serie a la "the good life", dus over zelfvoorziening, iets waar Frank en ik het al vaak over hebben gehad.

Inmiddels ben ik al bij serie 3: "River Cottage Forever". Wat zou ik graag op deze manier leven. Al denk ik niet dat het mogelijk is in Nederland. We hebben het al gehad over kippen houden in de achtertuin en groente verbouwen in de voortuin, maar schapen en koeien? Nee, dat is echt niet mogelijk. Ik geniet dus nog maar even van de serie...

Werk?

Vanochtend heb ik een ochtendje meegelopen met de Wijkschool in Zuid. Wat was dit leuk!! Wijkscholen zijn de laatste tijd wat negatief in het nieuws geweest, maar dat is nogal overtrokken, sensatiezucht. Natuurlijk zijn er wat strubbelingen, maar kom op, ze werken met "laatste kans'ers" Dan moet je niet alleen stevig in je schoenen staan, dan staan ook de wolven langs de kant te wachten. Lang zitten praten met iemand die al langer bij de wijkschool werkt. Ze vroeg me of ik geschrokken was. Nou, dan moet je toch echt met zwaarder geschut komen, ben ik bang. Ik ben niet snel bang te maken en schrikken doe ik zeker niet snel. De wijkscholen zijn een onderdeel van Rotterdams Offensief, een organisatie die probeert om jongeren aan een startkwalificatie te helpen, een re-integratie traject. Er zijn drie wijkscholen, een op Noord en twee op zuid, een in Charlois en een in Feijenoord. Vandaag dus bij de wijkschool in Feijenoord geweest. Wat zou ik het leuk vinden om hier te werken!! Ik hoor het deze week. Vandaag, morgen of overmorgen.... Duimen!!!

Inspiratie

Lesgeven. Ik doe het al jaren en ik hou van mijn werk. Met hart en ziel. Ik heb de PABO gedaan, met als aanvulling een aantal cursussen. Toen ik begon met de PABO had ik nooit gedacht dat ik ooit, maar dan ook ooit, met pubers zou gaan werken. Ik was zelfs bang van pubers. Geef mij maar het kleine grut. Wel had ik toen al een liefde voor de lastige leerling. R(emedial)T(eaching) was een van mijn favoriete bezigheden.
Pas toen ik Filosofie ging geven bij het Gemini, ben ik anders over "de puber" gaan denken. Een van de leukste banen die ik ooit heb gehad, docent filosofie. Heerlijke baan. Na het Gemini ben ik bij Stek in de daghulp gaan werken. Dat was absoluut mijn favoriete baan. Dat had ik graag tot mijn pensioen blijven doen. Ware het niet dat de stadsregio Rotterdam het besluit nam om het onderwijsgedeelte niet meer te financieren en Stek met een groot financieel tekort kwam te zitten. Maar omdat ik het zo enorm naar m'n zin had, ben ik met de veranderingen meegegaan en ambulant hulpverlener geworden. Na een jaar met de SPH (Sociaal Pedagogische Hulpverlening) begonnen, maar dat was uiteindelijk niet helemaal mijn ding. Als hulpverlener van J(eugd)H(ulp)S(chool) kwam ik vaak genoeg op scholen en was ook met coaching bezig. Ik merkte dat ik de interactie met de groep, de sfeer op school, vreselijk mistte.
Inmiddels zijn we drie jaar verder, heb ik mijn BVE-bevoegdheid en ben ik weer druk op zoek naar werk.
Er lopen verschillende trajecten, maar de reden dat ik hier over ben gaan schrijven, is dat ik vandaag "Mona Lisa Smile" heb gekeken en nu bezig ben met "Dead Poëts Society". En dan zie je wat ik die pubers wil meegeven: Voor jezelf denken, niet met de massa mee, individualisme, je bent het waard! (vooral dat, ze denken vaak dat ze niets waard zijn), je kunt alles doen wat je wilt.
En in alle jaren dat ik nu in het onderwijs zit, weet ik hoe ik dit moet meegeven aan de jongeren: eerlijkheid, dat is alles, gewoon doen wat je zegt en als je het niet weet, zeg dat dan.
Zo eenvoudig is het, dames en heren, zo eenvoudig is het.....

Stentje plaatsen

Het leek zo'n eenvoudige ingreep: een stentje plaatsen. Was het in theorie ook. In theorie.... In praktijk bleek het ietsepietsie anders te zijn. Toen op de behandelkamer op mijn verzoek Zero7 werd gedraaid, "in the waiting line" dacht ik dat dat een goed teken was. Toen ik wakker werd voelde ik dat er druk werd uitgeoefend op m'n lies en dat er een vrouwenstem zei: "het blijft bloeden". Op dat moment dacht ik er niet verder over na. Op de IC bleek er een band om m'n lies te zitten met een grote plastic knop op de plek waar het bloedde. Wat was het geval: men had de lies op de verkeerde plek aangeprikt, waardoor een vertakking bleef bloeden. Bij de CT-scan die ze maakten was een vertakking teveel dicht en de andere vertakking bleef maar bloeden, dus WEER onder het mes... De anesthesist zat vol tatoeages en vroeg waar ik die van mij had laten zetten. Ik zeg dus dat ik ze bij Karin heb laten zetten. Waarop er een heel gesprek ontstond. Hij kende haar dus. Wist ook dat Inkstitution verhuisd was naar de Mariniersweg en dat in het oude pand op de Schieweg een tatoeëerder zat van het kaliber Tattoo Bob. Plakplaatjes dus.
Maar goed, na deze operatie was ik weer terug op de IC en had ik TWEE narcoses achter de rug....
Nu, een dag later, zit ik weer op mijn bedje en mag ik morgen naar huis...gelukkig. Maar er zit een plakkaat in m'n lies!! Vreselijk!!