Vanaf het moment dat ik deze vacature zag, was ik verliefd op het vooruitzicht in deze wijk aan het werk gegaan. Waarom?
Omdat ik deels mijn roots hier heb. Mijn overgrootmoeder heeft altijd gewoond in deze straat:
Voor de niet-Rotterdammers en mensen die deze wijk niet zo goed kennen; dit is de Huygensstraat. Het gebouw waar je op uitkijkt is "het kasteel"; het oude Sparta-stadion.
Sinds ik als ambulant hulpverlener heb gewerkt, merk ik dat ik toch meer Rotterdammer ben dan ik dacht. Ik hou ervan door de stad te struinen, ik hou van echte Rotterdammers, compleet met plat accent, ik hou van alle, eigenlijk vreselijk lelijke, gebouwen die uit de grond zijn gestampt na het bombardement. Er zijn mensen die zich afvragen waarom Rotterdam niet in oorspronkelijke staat is herbouwd, zoals bijvoorbeeld in Middelburg of Dresden is gebeurt. Ik moet toegeven dat wanneer je puur esthetisch kijkt, ook ik Middelburg eigenlijk mooier vindt dan Rotterdam. Maar ik denk dat het met een bepaalde mentaliteit te maken heeft. Een Rotterdammer is een Rotterdammer, niet omdat je er woont, maar omdat de maas door je aderen stroomt, je handen jeuken als er gewerrekt mot worden en als je deze liedjes hoort (en bijna ongesteld moet worden, ok dan...) je toch een traantje wegpinkt:
Deze poster vat het samen:
En ja, het vooruitzicht om dan in deze oer-Rotterdamse wijk mijn vleugels uit te slaan, stemt me meer dan gelukkig!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten