Op het perron was dat allemaal niet meer nodig. BAM! Hoofdpijn. En niet zo'n beetje ook. In eerste instantie belde ik de huisartsenpost. Tot ik besefte dat dit niets voor de huisartsenpost was, dit was 112-voer. Daarom gelijk 112 gebeld. Ik weet echt niet meer of het een man of een vrouw was die ik aan de telefoon had. Het enige wat ik nog weet was dat ik aan Cardiac Arrest dacht, van Madness. Er zit een zinnetje in dat liedje: 'What about the wife and kids, they all depend on me.' Daar moest ik aan denken.
woensdag 7 november 2018
What about the wife and kids, they all depend on me
Zes jaar geleden is het vandaag. Zeven november 2012 kwam ik bij theatersport vandaan. Vriendin C. zette mij bij metro Dijkzigt af. Ik voelde me niet lekker, bedacht me dat ik de volgende dag de huisarts moest bellen.
Op het perron was dat allemaal niet meer nodig. BAM! Hoofdpijn. En niet zo'n beetje ook. In eerste instantie belde ik de huisartsenpost. Tot ik besefte dat dit niets voor de huisartsenpost was, dit was 112-voer. Daarom gelijk 112 gebeld. Ik weet echt niet meer of het een man of een vrouw was die ik aan de telefoon had. Het enige wat ik nog weet was dat ik aan Cardiac Arrest dacht, van Madness. Er zit een zinnetje in dat liedje: 'What about the wife and kids, they all depend on me.' Daar moest ik aan denken.
Op het perron was dat allemaal niet meer nodig. BAM! Hoofdpijn. En niet zo'n beetje ook. In eerste instantie belde ik de huisartsenpost. Tot ik besefte dat dit niets voor de huisartsenpost was, dit was 112-voer. Daarom gelijk 112 gebeld. Ik weet echt niet meer of het een man of een vrouw was die ik aan de telefoon had. Het enige wat ik nog weet was dat ik aan Cardiac Arrest dacht, van Madness. Er zit een zinnetje in dat liedje: 'What about the wife and kids, they all depend on me.' Daar moest ik aan denken.
Abonneren op:
Posts (Atom)