Een aantal mensen wil nu eigenlijk weten wát we precies hebben gedaan in Straatsburg, wat hebben we voor elkaar gekregen, wat was het doel van onze reis.
Dat is eigenlijk vrij eenvoudig. In maart heb ik de handtekeningen aangeboden aan mevrouw Schreijer-Pierik. Het waren er toen ruim 33.000 (!), inmiddels zijn het er (bijna) 42.000!! En wat zijn we daar blij mee! Maar er moet nog meer werk worden gedaan.
Ik ben daarom samen met Masja (mijn 'Kees' 😉) naar Straatsburg gegaan om te spreken tijdens de persconferentie die was georganiseerd omdat de eu een onderzoek had laten uitvoeren over de gevolgen van de zomertijd. Samen met andere actievoerders uit Finland, Frankrijk en België hebben wij wederom de petitie onder de aandacht gebracht en heb ik verteld dat wij ruim 41.000 medestanders hebben die het zát zijn!
Dus dat...
En voor iedereen die dit zit te lezen: Ik ben zó blij met alle aandacht en medestanders! Zelfs met de tegenstanders ben ik blij! Zij zorgen ervoor dat mensen gaan nadenken over iets wat voorheen voor hen als vanzelf ging. Want dat is het dus niet, vanzelfsprekend. In Nederland hoort het om 21:30 donker te zijn in de zomer en om 3.30 licht. En niet anders! 😎
Dat is eigenlijk dat ene woord wat mijn ervaring van afgelopen woensdag volledig correct omschrijft.
Het begon al 's morgens. Omdat ik niet te laat wilde zijn, heb ik de Intercity Direct genomen. Als ik namelijk de gewone intercity had genomen, had ik kans gehad dat ik niet op tijd was. Ok, dat is 2,40 extra, maar je moet wat over hebben voor de goede zaak, toch?
In de trein wilde ik even oefenen met 'live' gaan. Dat mislukte dus. En niet zo'n beetje ook. Ik was namelijk vergeten om het 'live-gaan' aan te zetten. Mensen met een iPhone weten wat ik bedoel. Ik had op 'livevideo' geklikt, maar was vergeten om op 'livevideo starten' te klikken. En ik maar doorkletsen! Ik beëindig de 'live'video en kon toen niet vinden hoe ik m moest plaatsen. Leermomentje dus...😬
Op Schiphol aangekomen heb ik het op een rustig plekje nogmaals geprobeerd. Dat lukte wel. Nou, contact gezocht met Masja, ook gelukt.
Het aparte was dat Masja en ik alleen nog via Skype elkaar hadden gezien en gesproken. Spannend dus, maar toen we elkaar zagen, was het net of we elkaar al jaren kenden.
Ik was toch wel een beetje zenuwachtig voor het vliegen, Masja vertelde dat ze het landen wel eng vond. Ze vertelde ook over de verre reizen die ze had gemaakt en nog veel meer. Leuk dus.
Het inchecken was een belevenis op zich. Schoenen uit, tas op de band, telefoon ook, spullen uit je zak. De beveiligingsbeambte vond mijn inbusblok. Het was niet zeker of dat mee mocht in het vliegtuig. Ze moest het navragen. Ze legde mij uit dat schroevendraaiers niet mochten. Gelukkig mocht mijn blokje mee naar Straatsburg.
Dat was niet het geval voor het potje gel van Masja. Dus hup, de vuilbak in. Ook haar cola mocht niet mee. Ik had bij de Hema nog een flesje spa gekocht. Dat had ik gelukkig al leeg.
Achter de beveiliging waren see/buy/fly winkels. Daar hebben we toen twee flesjes water gekocht. Dat maakte niet meer uit. Deze flesjes hebben we ook mee het vliegtuig ingenomen.
Vliegtuig? Dat ding was nauwelijks groter dan het Playmobil-ding van Koen! Dóódeng vond ik het!
Dat speelgoeddingetje was trouwens ook niet gemaakt op grote mensen; ik had moeite met mijn gordel dicht krijgen. Ik had m op z'n grootst gezet, maar helaas. Later hoorde ik pas dat ik een verlengstukje had kunnen vragen. Ja, weet ik veel!
Maar goed, aangekomen in Straatsburg moesten we een taxi nemen. Onze taxichauffeur kwam uit Madagascar (van de film 😉). Aan 'Madagascar' doorgegeven waar we moesten zijn, Masja had het adres opgeschreven (helder Masja, helder!). Blijkt dat parlement uit meerdere gebouwen te bestaan... Kees maar gebeld. Hij vertelde dat wij bij het 'Louis(e) Weiss' gebouw moesten zijn.
Bij het parlement werden we opgevangen door Kees Bos. Masja vond dat hij op Jeroen van Koningsbrugge leek. Ik kan de gelijkenis niet zien, sorry.
Jeroen
Kees
Wij werden toen overgedragen aan Sander, ook een medewerker van mw. Schreijer. Leuke knul. Helaas geen foto's van hem. Kees was alleen maar druk. Gelukkig hadden we Sander.
Sander nam ons mee naar de publiekstribune van het parlement. Eigenlijk mag je daar geen foto's maken. Ok, geen foto's maken en twee meiden uit Rotterdam. Dan krijg je dit:
Stiekem gemaakt dus. 😎
Anyway, na de publiekstribune (wat overigens verrekte indrukwekkend was en waarbij ik opnieuw besefte dat ik heel blij ben om gewoon docent Nederlands te zijn....) werd er geluncht. Masja en ik mochten in de officiële parlementsruimte lunchen. Alleen leden van het Europees parlement mogen hier lunchen. Enorme luxe! Drie gangen lunch! Volgens mij heb ik nog nooit zo luxe geluncht!!
Na de lunch was de persconferentie aan de beurt. Ik had thuis een korte, bondige speech geschreven. Tijdens de lunch kregen we de tekst van de toespraak van meneer Svoboda. Die kon ik even doorlezen. Interessant. O ja, toen we Kees zagen, kreeg ik het onderzoek geprint en wel. De conclusies logen er niet om. Echte gezondheidheidsschade ten gevolge van het wisselen van de klok. Ook die conclusie heb ik tijdens de lunch doorgelezen.
Meneer Svoboda instrueerde ons (de andere activisten en ondergetekende) dat wij het kort moesten houden, omdat er maar een half uurtje tijd was en dat het doel van de persconferentie was dat de pers vragen mocht stellen. Helaas was Ann Ceusters (de Vlaamse activiste en de persoon achter www.zomeruur.com)later en kreeg deze instructie niet mee. Daarom duurde haar toespraak eigenlijk veel te lang. Haar toespraak was wel absoluut belangrijk en ik vond het dan ook jammer dat zij werd onderbroken. Hieronder zal ik de video van de persconferentie plaatsen:
De persconferentie is in het Engels, ik zal dus mijn stukje ook nog even hier plaatsen, met dank aan Masja, die het heeft gefilmd. Helaas kon zij niet live gaan in de persconferentieruimte:
Toen de persconferentie afgelopen was, ben ik nog geïnterviewd door de Poolse media, de ZDF en hebben we nog een welverdiend biertje gedronken in de 'Bloemetjesbar'. Geen idee waarom die zo heet.
Maar goed, nu willen jullie natuurlijk weten wat ik bedoel met 'mijn Kees'. Nou, dat zit zo. Kees (die Masja op Jeroen van Koningsbrugge vindt lijken) is de persmedewerker van mevrouw Schreijer, en ook een beetje haar assistent, Sander (die ons begeleidde op de publiekstribune) is een beetje de assistent van Kees (dus de 'Kees' van Kees) en nu vond Masja dat zij mijn assistent was. Dus wij vonden dan maar dat zij mijn 'Kees' was.
Het was geweldig, de reis was geweldig, het vliegen was (een beetje eng, maar) geweldig, de ervaring was (meer dan) geweldig. Om nooit te vergeten!! Hoe het in december ook gaat lopen, dit nemen ze ons niet meer af!!
Druk bezig met studeren. Ik moet voor deze hoofdfase in totaal 12 (!) lessen maken en geven, waarvan 4 voor literatuur/fictie.
Ok, zover de introductie, ik wilde eigenlijk een lessenserie doen over de rol van water in literatuur, maar toen ging er mij een licht op (Het ei van Leon) vorig jaar heb ik namelijk een aantal lessen gegeven over poëzie. En dat is tenslotte ook fictie! Ik ga gewoon die lessen geven! Dat is ook een lessenserie, mozeskriebel, wat ben ik toch goed!!
